Inhoud:
Kenmerken | Voorkomen | Bruikbaarheid
Vergelijkbare soorten | Goede kenmerken
Klik hierboven op het plaatje voor een grotere afbeelding
Kenmerken
De eerst eivormige, later kegel- tot klokvormige hoed heeft een duidelijke middenbult en is meestal zuiver wit zelden strogeel of violet, maar bij sommige vormen kan hij lila van kleur zijn.
Hij wordt niet breder dan 2-3 cm, en het oppervlak is zijdeachtig-vezelig (naam).
Bij jonge zwammen zijn de lamellen wit, bij rijpe exemplaren zandkleurig-bruin.
{adselite}
Ze staan dicht opeen en zijn met een zwakke uitbochting aan de steel gehecht.
De holle, vaak bochtige steel is zuiver wit en met zijdeachtige vezels bedekt.
Het witte vlees van de satijnvezelkop ruikt naar vers deeg met gist.
Voorkomen
De zwam is van mei tot november algemeen te vinden in naald- en loofbossen, en ook in wegbermen.
Bruikbaarheid
Zoals vele vezelkoppen bevat de zwam veel muscarine, en hij is zeer giftig.
Vergelijkbare soorten
De vele vezelkoppen kunnen alleen via microscopisch onderzoek met zekerheid worden onderscheiden.
De Satijnvezelkop is intussen de enige soort die wel eens een violette hoed heeft.
Deze violette vorm wordt als lnocybe geophylla var. violacea aangeduid.
Er komen ook geelachtige variëteiten voor.
Andere vezelkopsoorten kunnen wel eens violette tinten buiten de hoedhuid vertonen.
Goede kenmerken
De Satijnvezelkop is de sierlijkste van alle vezelkoppen met een witte hoed.
Samen met de witte Satijnvezelkop vindt men vaak een violette vorm (Inocybe geopbylla ver. violacea).
Men moet in principe nooit paddestoelen met kleigrijze of roestbruine lamellen voor consumptie verzamelen, als men ze niet heel goed kent.
{jcomments on}
